donderdag 1 maart 2018

28/02/2018: Snorrastadir - Reykjavik - Keflavik

Vandaag al weer onze laatste volle dag in IJsland en er staat een bezoek aan Reykjavik gepland. Daarna zal het eindigen in Keflavik, lekker kort bij de luchthaven zodat we morgen toch nog een klein beetje nachtrust hebben.

Maar eerst vandaag nog: we doen het allemaal op het gemak en de koffers worden grotendeels klaargemaakt voor de terugreis. Daarna de sleutel van het huisje inleveren en we kunnen via de kortste weg naar Reykjavik. Onderweg worden nog 2 korte fotostops ingelast.


Even na de middag komen we in de hoofdstad aan en we parkeren ergens tussen tussen de 'Sólfarid' en de haven. omdat we intussen allemaal een 'hongerke' hebben gekregen gaan we in de havenbuurt eerst op zoek naar wat eetbaars. Het wordt - hoe kan het ook anders - een 'fish&chips' restaurant.

Hierna trekken we de eigenlijke haven in.





Wanneer we het hier gezien hebben lopen we via verschillende 'achterstraatjes', en dus niet via de bekende winkelstraat Laugavegur terug door de stad.
In bijna elke straat vind je felgekleurde huizen.






Uiteindelijk belanden we bij Hallgrimskirkja, samen met het standbeeld van Leif Eriksson hét monument van de stad.


Zo indrukwekkend als de buitenkant is, zo sober is de binnenkant. Niks tierlantijntjes zoals in vele (meeste) andere kerken.


Nog snel een cafébezoekje en dan wordt het tijd om terug naar de auto te gaan want onze 3 uur parkeertijd zijn al weer voorbij. Omdat we toch vlak bij de Sun Voyager (Sólfarid) staan nemen we maar het risico om die buiten parkeertijd te bezoeken (we hebben gedurende onze dwaaltocht door de stad niet één parkeerwachter gezien). Het blijkt hier trouwens lekker rustig te zijn zodat we ook eens foto's zonder toeristen kunnen maken.


En dan gaat het richting Keflavik. Reykjavik moet zowat de enige stad in IJsland zijn waar ze een spitsuur kennen en natuurlijk 'mogen' wij hier mee aanschuiven in de files.

Nadat we onze kamers hebben gekregen (zelfde plek als 2016), wandelen Annette en ik nog net voor het donker wordt even door de piepkleine haven en tot op de klif. Trouwens de eerste foto's met perfecte weerspiegelingen omdat er geen zuchtje wind meer staat.








Wanneer het duister is vervoegen de meisjes ons weer en nuttigen we ons laatste avondmaal bij 'Duus'.

En dan is het hopen dat de weergoden toch nog een verrassing voor ons in petto hebben, want volgens de voorspellingen zou het in de late avond moeten opklaren.
Een verrassing is er, maar niet die die we verwacht hadden: blijkbaar zorgen de opklaringen voor een dusdanige afkoeling dat er een dichte mist ontstaat... Noppes noorderlicht dus.

Dan maar naar bed en vannacht nog een paar keer aan het venster kijken. Het zit echter niet mee (3x op geweest) en wanneer we om 4u30 opstaan is het wel zo goed als helder, maar is er geen noorderlichtactiviteit meer. Er zal niks anders opzitten dan volgend jaar een nieuwe poging te ondernemen 😁.

Om 05u15 rijden we richting luchthaven om de auto netjes in te leveren en dit betekent ook het einde van een mooie 'gezinsweek'.

In juni zijn we weer terug met iets anders....

dinsdag 27 februari 2018

27/2/2018: Snaefellsnes

De kans op noorderlicht is gisteren helemaal verregend.

Vandaag gaan we, net als in 2016, een rondje Snaefellsnes afwerken. Enig verschil met toen (behalve dat de kinderen mee zijn): de grote afwezigheid van de zon. De lucht zit nl. potdicht met lage bewolking en het ziet er niet direct naar uit dat het zal opklaren.

Eerste halte: Ytri-Tunga, het thuis van de zeehonden. Ze liggen nu veel dichter bij het strand en zijn met wezenlijk meer.






Onderweg naar onze volgende halt stoppen we nog een paar keer om wat foto's te maken van dat andere IJslandse icoon:






Nog een verschil met 2016: de rust die nu overal heerst. Vaak hebben we de weg kilometers lang alleen voor ons.

Volgende halte is het dorpje Arnastapi met zijn gestapelde stenen die trol Bárdur moet voorstellen (zie onze blog van 2016).

Wat we toen wel om een onverklaarbare reden niet gezien hebben zijn de vele basaltformaties en openingen in de kliffen. Blijkbaar hebben we toen slechts een fractie (en dan ook nog de minst imposante) van deze bezienswaardigheid gezien.

Wél gezien in 2016:

Niet gezien:






Overigens lijkt de lente ook al voor de meeuwen begonnen te zijn. Overal zitten koppeltje tegen de steile rotswanden genesteld.


Enkele kilometer verderop stoppen we in het kleine Hellnar nog even bij het al even kleine Hellnarkirkja om te kijken of het deze keer wel open is. Niet dus.


En dan is het etenstijd. In het enige café/restaurant dat het gat rijk is en dat naar de naam 'Primus' luistert, eten we ons een lekkere kom soep.

En dan gaat het verder naar Pufubjarg, volgens de boekjes één van de mooiste vogelrotsen van de zuidkust van Snaefellsnes. Voor de puffins zijn we echter 1 à 1,5 maand te vroeg. Wel zitten ook hier weer veel meeuwen en (op het water) zeekoeten.







En zo komen we al weer bij onze laatste 'natuurhalte' van vandaag: Djúpalónssadur Beach met zijn zwarte kiezelstenen (glad als knikkers) en de restanten van de Grimsby, de Engelse trawler die hier in 1948 is vergaan. Door het gat (Gatklettur) in de rots zie onder ideale omstandigheden de Snaefellsjökull liggen. Vandaag dus niet.










Saxhólar - de explosiekrater - en het gele zandstrand laten we deze keer voor wat het is en we rijden in één ruk door naar Olafsvik waar we een rondje door de haven maken. Blijkbaar worden enkele vissersschepen gelost. Daarna eten we weer in Hraun, het restaurant waar we vorige keer ook lekker gegeten hebben, en tegen de tijd dat we daar mee klaar zijn begint het stilletjes donker te worden.

Het was de bedoeling om vanavond naar het noorderlicht te kijken bij Kirkjufell (de meest gefotografeerde berg van het land) en de Kirkjufellfoss, maar het zal bij 'bedoeling' blijven want het zit nog steeds potdicht en het miezert.

Via de 54 gaat het terug naar Snorrastadir. Deze weg loopt over een bergkam en al snel zitten we in de wolken waardoor het zicht amper verder reikt dan de reikwijdte van de koplampen.

Tegen 20u arriveren we veilig en wel bij onze chalet. Blijkbaar een vermoeiende dag geweest want de dames liggen om 21u30 al van giet ;)
Morgen alweer de laatste dag...